Bregut t’nats mbi deg’ shirash shpirti ec
me hanën e zemrume nēpër re
shahem për ty
perendimi t’thyem me kujtimin tand n’gji
yjet buz’varun përgjojnë hapat e mi
që për hir t’mitit t’dashnis
nuk duan tē vdesin në asnjonen nat’
t’ pranveres që i vuna emnin tand

mos e bo Zot
me bo mu vetvra kujtimi yt
un prapë kam me vdek
mu bo shi me lotu n’tana stinët
e n’vershimen e lumit plak
me pa fminin teme si vdes edhe nji herë
bashkë me ty

Isha msu m’i mbyll sytë n’krahet tu
e tash as malet gjumi si nxan
vetmisë që boni rrethoja n’sytë e mi
erës së muzgut
e rrufeve kur i bin kambanave
u vuna emnin tand

fati jam kulmrrezum
pret kush po kerset tê dera
se as mjeglla e mbyllun n’vetmin e vet
deres teme nuk i bjen
veç dy dur nane vizatume n’er
me pika tomli shtydhur nga gji hane
ushqejnë shpirtin e përhumbun
mbajnë pezull naten t’mos shembet mbi mu
e unë bredh moteve pa frymë
që gjithçkafes t’i vë emnin tand