Si trokth kuajsh në arratisje,
retë këmbëshpejta sonte,
në rrjetë merimange
nusërinë e hënës robëruan.

Unë mbeta vet
pa hënë, me yje shuar
veç me natën që digjet
në sytë e mi…

Kujtimet e thinjura
ranë në gjumë me vetminë,
etja u shumëzua,
e malli u ngrit në katrorë…