Ne ender nuk kisha fjetur asnje cast
Ne enderr veten e pashe ne tjeter kohe
Koha ishte mbledhur sa nje cast
Rruget mbuluar me gure e me llohe

Nen koracen e hekurt trupi im i dobet
Shkelqimi i diellit perplasej e kthehej nga rete
Era nuk mund te me prekte floket
Mbrojtur nga nje hekur qe quhej helmete

Me shpate ne dore kisha luftuar pa pushim
Po te vraret kerkoja ku kishin mbetur
Ne ç' varre ishin perpire me kaq nxitim
Cila toke ishte qe kaq shpejt i kishte tretur

Mbi nje koder kali qimekuq hingellinte
Tundte bishtin si flamure ne ere
Hena e argjendte tkurrej e nuk pipetinte
Ne luften qe as nuk filloi as nuk mbaroi anjehere

I shtrire pertoke rreze nje guri te vetmuar
Nen koracen e forte dridhej trupi im i bute
Helmeten mbaja si nje ene bosh ne duar
Prane me rrinte kali qimekuq dhe i urte

Nuk e di se çme solli ne kete kohen tjeter
Pa dite, pa nete, pa emer e pa ore
Por di qe shpesh kemi kohen e re e mendjen e vjeter
E ne vend te shpates nje laps mbaj ne dore

Ne enderr nuk fjeta gjithe naten
Ne kerkim te aventurave me shpate e me kale
Kohet dhe njerezit me njeri tjetrin maten
Jeta e plagosur ne miliona shtiza te holla si ngjale

Po ç'kisha pare kete enderr kaq te cuditshme
Kalores i vetmuar i nje kohe te vjeter
Mbi koder tjere kuaj shijonin mengjeze te magjishme
Kali im qimekuq mbeti si fjale ne kete leter