Të dielave, kur shiu ka erë bliri
a mërzia më çon të mendoj për ty,
dora e majtë ledhaton të djathtën
a kofshët fërkohen mes veti,
në mungesë të prekjes së huaj.

Më duhesh që ta tërheqësh këmbëzën
kur kujtohem se
pimë vet,
flemë vet.

Të dielave kur shiu ka erë bliri
a në tryezë qëndon vetëm një filxhan i zbrazur,
libër që askush nuk e lexon,
çelësa gjë asgjë më nuk çelin,
kujtime që askush nuk i kujton më.

Më duhesh që ta tërheqësh këmbëzën,
sepse që moti
pimë vet,
flemë vet.