Se çfarë kam se di as vetë,
Kam një si vrimë në stomak,
Herë zmadhohet sa një det,
Herë mblidhet si kokordhak.

Keni ndjerë kur je si bosh!?
Hi i mbetur pas një zjarri,
Ku as këmbët s ‘heq dot osh,
Ngre exhel dreqi ta marri!?..

Bie, çohej, si sarahosh,
Sikur pirë ka një fuçi
Trupi me dhimbje u mposht..
Sikur plasur ka mëlçi..

Si limon verdhet fytyra,
E rënë si gjethja tek bari,
Kur pash veten tek pasqyra,
Sikur dalë kisha prej varri..

Dyll si anemike, e s’di,
Me veten bëra dialog,
Bëj t’a pyes filloi shi..
U strukën fjalët si zog..

Ç’të mundoka moj e mirë,
Vidhesh si hënëz me retë,
Dini ç’tha!?.. -dua një birrë..
Sikur t’a kish amanet..

Të pijë të harrojë – tha dua..
Lash diku zemrën e gjorë,
Shpirti nuk rendi pas mua..
U var pas rrahjes si zorrë..

Mbetur trup pa shpirt pa zemër
Dhe pa zemër nuk rron dot..
Kjo sëmundje a ka emër!?..
Dashuri!?..a kot më kot…

Se çfarë kam as vetë se di
Të harroj, dua të pi…