Vrapi nëpër diellin e asaj dite qershori
Ia kishte skuqur fytyrën e rrahur nga ajri i nxehtë
Ia kishte skuqur gushën, llërët
Lëkurën e zbuluar të kraharorit
Ajo vajzë që dielli e kishte mbështjellë me petale paparunesh
I ngjante një shisheje syrealiste
Antropomorfe
Të mbushur me verë të kuqe
Vallë, kush do ta pinte atë shishe?
Kush do të ngrinte me verën e saj dolli dashurie?…
E pata zili njeriun që do t’i digjeshin gishtat
Nga flakët e flokëve të saj prej komete
Dhe buzët do t’i ndizeshin nga prushi i buzëve të saj
Binjak me zjarrnajën e diellit
Si të mos e kisha zili unë
Një qenie tokësore, mëkatare
Kur edhe dielli vetë e përpinte me sy
Nga maja e zenitit
Duke njomur me gjuhë buzët e tij të përflakura?!
Vajza me fytyrë të skuqur ngq ajri i nxehtë
Vraponte për të mbërritur në takim
Duke lënë prapa nja hulli të zjarrtë komete…