Sot presim nga valёt, sot presim nga deti
tё na sjellё njё letёr prej nesh,
a ndo fjalё
diku nga njё tokё tjetёr, prej ёndrrave qё deshёm.
***
O Zot, ku jemi kёshtu,
nё vendin tonё dhe sёrish tё mёrguar
edhe nё shtёpi, edhe tё huaj?!
Gjithmonё nё lindje tё asaj qё na pret,
e nё perёndim tё asaj qё presim,
as ata qё ishim, as ata qё duam tё jemi.
***
Aq shumё udhё, po aq shumё strehё, po aq shumё tё tjerё,
vetёm pёr tё qёnё tё sigurt
se jemi mjaftueshёm hapa larg nga vetja
sepse ne, jemi shmangur gjithmonё nga e vёrteta.
A thua ishim aq tё marrё
sa brenda vetes kishim mbledhur vetёm ёndrra?
***
Nё “botёn tonё”, ne ende dukemi si ne,
por mё askush nuk po na njeh,
asnjё tokё, asnjё vend, asnjё dhé.
Mos ndoshta na kanё harruar edhe perёnditё?
***
Ah sikur ta dinim se nga cili vend duhet tё nisemi
pёr tё mbёrritur te vetja?
Asgjёkundi nё hartё nuk ёshtё shkruar
rruga pёr tё shkuar te zemra
ndaj mё kot, hartat ekzistojnё
se tё gjithё rrugёt e tjera janё tejet tё thjeshta!