( Tani po i vë shpirtit një gur
dhe ju lus të mi nxirrni sytë.)
Në altarin prej dy kokrra sysh
lumenj lotësh
që derdhen kur vjen e ik një grusht stinë
kur ndahen rrugët
kur piqen kumbullat binjake
dhe në një fron, kokulur nusërojnë vajzat
pranë pirgjeve ëndrra ngujuar,
ku plakat tundin degët e mendjes
dhe me gishtin e unazës
në kyçet e gishtërinjve
numërojnë vitet,
kur hutimthi pikon gjethja
dhe pas dy stinësh, nadje hap petalet një lule
që kruspullohet në muzg
nga shkrepjet terratisëse.
Në altarin e syve pas çdo rrëzëllitjeje
mpiksen lotët
kokrra-kokrra kristali
mbi mollëzat e kërcyera
që filluan vyshkjen.
Prej sot po i vë shpirtit një gur
dhe ju lus të mi nxirrni sytë e mbufatur
prej çurg lotësh,
ngaqë pata rrëzëllitje të pakthyeshme
me ata që rash në ujdi.