Duke ecur qytetit e menduar po kaloja ne afersi te nje librarie dhe hyra pyeta nese kishte nje roman qe pershkruante dhimbjet e dashuris ...e gjeta dhe ne nje nat po lexoja me kureshtje ne qetesi pa penguar askush, me dukej sikur shkruante per mua, me dukeshin ne gjdo flet fjalet qe kisha then un per ty, me dukej sikur e dija fundin e historis qe behej fjal ne at roman...kur afrova tek pjesa e fundit e kuptova se paska ekzistuar nje shpres per te qen e lumtur nese kembenguli duke te kerkuar, te mos braktis edhe nese ti e ben, te qesh edhe nese ti me ben te qaj, te them te dua edhe nese ti nuk deshiron te me degjon, gjdo gje paska nje fund te lumtur nese nuk dorezohemi kurr.