Se jam i huaj, në këto dhëna,
nuk do shumë mendje, me ditë!
"Dy herë i huaj", desh me qanë zemra"!
"Tash dhe për tokën, ku unë, jam rritë!

"Ju te jashtmit kur na thoni"!
"Është për t, merre, e neveri"!
thellë ne shpirt, po na lëndoni
Jo, këto fjalë, "nuk kanë lakmi"!

Fjalë e rendë, dashtë e pa dashtë,
t, banë "me u çjerrë, e me thanë shumë",
"ç'do kafshatë, ne e ndamë bashkë",
E tash faji, n 'mos, paskam unë?

Ne mos dje, sot na erdh koha,
me kuptua "me kimet",
Një kafshate, me tuajat trohet"!
E "gëlltit, me shumë lezet!

Deri dje "zoti te dashtë"!
m 'tha shumë herë, me krenari!
Edhe pse, harrove, "nd'ashtë"!
Por mos m 'shih me ato sy!
Jam ai vëlla, vetë ajo, motër,
Qe me i "strofkë bashkë jemi rritë.
Ne mos unë, vete, qenia jote,
"nuk do le, të shohësh dritë!

Fate i mbarë, qe "s'mbaje mallkim".
se n 'vend t 'saje, e "mbjellë uratën",
E lusë "ZOTIN "për shpëtim,
Mi "ruaj të tanë ditën e natën"!