Çfarëdo qoftë, "burrë apo grua".
Krejt çka benë, është veç trishtim!
I shko jeta, tujë "përgjua".
Edhe mbështillet, "terë gëzim"!

Me kureshtje, prej tinëzari.
I ndien të gjitha, sikur s'flet.
Por kur lipset për t 'sajuar.
Njëmijë fjalë, e shprehje i qetë.

Si pëlqejnë kurrë, fjalë urtie!
Për k 'to në kokë, sikur s'ka vend.
Se me shpifje, ndjella, zie!
I ngatërron, të tanë me rend.

"Fletë e mbështjelle, pa pritur radhën".
Se s'ka nderë, as fije sedre"!
Veç me t' zeza e nisë fjalën".
Fjalë e tije (sajë) qet" zjarre kuçedre".

Veç me" dredha, dërdëllit".
Harron shtëpinë, edhe fëmije.
Nuk di në ka, ndonjë" komb, a farë"?
Madje i therët veti, shqiptarë?

Po si mundësh, me përzgjedhur.
Me qenë, "shpifës, jo njeri".
Bishte e kokë i ke përdredhur.
Mjerë kjo botë qe te ka ty!