Zemër e dëlire, hirësi e gazë!
Me shumë lehtësi, falë veç gëzim.
Ajo te ligat, i hodhe, i plasë!
Dhe thellë ne qeneje, falë veç shpëtim.

E zemërndrydhuri është shumë koprracë!
Nuk e le askënd me iu ofrua,
mëshirë nuk ka, është dhe përtac,
I ikën jeta veç tujë rënkua!

Po zemërkeqi, ka shpirt ne veti?
kur "shanë, pështynë, e banë veç lajka"?
E për pa e be, "gjë nuk i mbeti,
tash "lëshon veç zë" si "kukuvajka"!

Zemër e dëlire, ka vend n 'parajsë".
Ngado qe vete, banë mrekulli!
Se vetë urata, "zoti te dhashë"!
I ka be jetën, "për shumë lakmi".