Ç’eshte ky shi që po bie ngadalë,
dhe në pesë vite nuk po ndal!?
Ç’eshte ky mall si nje oqean,
qe me lotet e mia me ngjan!?
Një vargan me dhimbje
Shfaqet pranë syve të mi
Prilli sërish po troket
pa babain tim,
qe e doja me gjithë shpirt!
Tani shpirti im rënkon,
Renkon mbi nje cope toke,
ku qetesisht prehesh Ti!
Te ndjej sa herë vi e ulem pranë,
e flasim, te tregoj e me mall qaj...
Ti ne heshtje me degjon e sikur me thua:
Rifillo e me trego, ku e lame!?
Oh, si ne nje film me shfaqet përballë
Çdo fjalë e jotja, çdo e kaluar bashke,
Dhe kur lotët m’turbullojnë mendimet,
iki duke te thene:
- Babe, mirupafshim, do te vij prape!