Por si hena del ne qiell.
tretur ndjenjash ne hapsire,
te mundon ndjenja e trishtimit,
shpirtin zhytur ne humbetire.

Porsi mjelme ne muzg te nates,
kur mbi toke zvariten hijet
me lot qane ne krahe te eres.
dhe pret stinen e Pranveres,

Yjet syte ti kane mberthyer,
te veshtrojne vegimin thyer,
qesh mos qaj moj lozonjare,
neper nete me hene bujare.

Te mundon cdo kohe vetmia
dashuria fshehur rri,
dhe kur hena del mbi re
dhe kur terri eshte i zi.

Thike e mprehte eshte trishtimi
po te vret, por se kupton,
dashuria eshte shume e vjeter
dhe nga ajo ke c'meson.