Gjithë malli i botës u mblodh për atë pritje,
Horizontet u thyen nga pesha e saj,
Furtuna retë shpërndau me tërsëllimë,
Për t’ia fshirë lotët rrugës së bardhë.

Por malli nga sytë rrëzoi pikëllim,
Horizontet trupin drejtuan ngadalë,
Furtuna më tej eci, e vrarë, e mundur,
Prej pritjes kaq të gjatë, kaq të gjatë...

... Për atë letër, që nuk erdhi kurrë...