Ai: Ç’ke sonte?

Ajo. Hiç.

Ai: Diç ke se kështu nuk të kam parë kurrë?!...

Ajo: Më dhemb koka. ( Po sikur t’ia them tani’) Jo, jo ai nuk di gjë)

Ai: Ti më ke thënë se unë jam ilaç për çdo sëmundje … ( Do të jetë e vërtet ë ajo që më tha ai? Jo, jo).

Ajo: Do të më falësh sot, por nuk jam mirë me të vërtetë …

Ai: ( Ti them apo të pres edhe ca?... Le të më tregojë vetë se ç’ka bërë).

Ajo: ( Ç’bëra që nuk i tregova?! Tashti mu lidh në fyt, nuk flas dot?

Ai: Mos je zënë me njeri?

Ajo: Jo. ( bobo ç’bëra?!...)

Ai: Mos ke gjë për të më treguar: ( Kot po i bie në qafë...Ajo nuk më fsheh gjë...)

Ajo: Unë...( jo nuk mundem tashti është vonë...) nuk kam gjë për të thënë.

Ai: Asgjë! Asgjë? ( t’ja them më mirë c’më tha ai që e kish parë, pse ta mbaj brenda pa të vërtetë?!...)

Ajo: Asgjë!... ( tashti cdo gjë mori fund nuk mundem…një gënjeshtër mbyt dhjet të vërteta …)

Ai: Pa mendohu! ( kot po e rëndoj…)

Ajo: S’kam ç’të mendoj...nuk mendoj dot më...

Ai: Po profesorin?... Arjanin atë bukuroshin?...

Ajo: ( sytë iu mbytën me lotë ), Jo... nuk është ashtu, ndodhi por …

Ai:Si? Më gënjyen ata sy?... Po më gënjejnë?...

Ajo: Po...jo...oh...

Ai: Lamtumirë Doriana...Nuk i shoh dot sytë e gënjeshtërt...

Ajo: Joo...joo...

Ai: ( E humba një sy...e humba)

Ajo: të dy sytë nuk i kam më, nuk mund të shikoj...)



***************



Treni ndaloi. Në atë stacion Doriana do të zbriste. U panë në sytë e njëri-tjetrit.

Sytë e Doriana: Unë të dua akoma Luan... Faji ishte imi... ti u martove, por unë... Nuk i ndërroj dot sytë e tu... E di që jam kokforte. Inatçie

Sytë e Luanit: ( Nuk mundnin të flisnin asnjë fjalë... fjalët e fundit i kishin thënë atë natë tetori :" Lamtumirë Doriana. Nuk i shoh dot sytë e tu. Ti je kokforte dhe nuk munde kurrë ta kuptosh ndjenjën e vërtetë. Dashuria falet kur gjen të veçantën tek njeriu. Ti luan me ndjenjat e tjetrit. Luan edhe kur e din se gabon"). Vetëm një psherëtimë i rëndoi gjoksin...Jeta i kishte ndarë padrejtësisht për një koëkfortësi. Kokëfortësia e femrës është kështjella prej rëre që thyen dashuritë e bukura dhe të brishta...