Poet Anonim
Brengat E Jetes
Ka fjale qe qajne
Ka dhe lot qe flasin
Ka shpirtra qe vuajne
Ka dhe zemra qe plasin.
Nje pike loti diku
Ka peshe sa nje oqean
Nje fjale e hidhur
Zemren ne copa ta ndan.
Brengat e shpirtit
Si shterngatat e moti
Me krahehapur e pres
Ate cka vjen prej Zotit.
Jeta eshte si det i trazuar
Na hedh breg me breg
Te lutem o njeri
Ate qe nuk eshte e jotja mos e prek.
Mesohu te jetosh
Te ardhmen mos e nderliko
Mos gjyko as pergojo
Por jeten tende, jeto
Ka dhe lot qe flasin
Ka shpirtra qe vuajne
Ka dhe zemra qe plasin.
Nje pike loti diku
Ka peshe sa nje oqean
Nje fjale e hidhur
Zemren ne copa ta ndan.
Brengat e shpirtit
Si shterngatat e moti
Me krahehapur e pres
Ate cka vjen prej Zotit.
Jeta eshte si det i trazuar
Na hedh breg me breg
Te lutem o njeri
Ate qe nuk eshte e jotja mos e prek.
Mesohu te jetosh
Te ardhmen mos e nderliko
Mos gjyko as pergojo
Por jeten tende, jeto
Komente 0