e nisem bashk rrugëtimin e jetës
ecëm gjithmonë të pandarë
lulët çelur në lulishtën e zemrës
në sy njëri-tjetrin kemi parë

shkelëm në gjëmba e në ferra
shkallët e jetës i ngjitëm ngadalë
të qeshur përherë shpirti dhe zemra
të mirën të ligën bashkë e ndamë

dhe tani që jemi thinjur e rrudhur
buzëqeshjen ne nuk e ndamë
është ilaçi i një jete të lumtur
lusim zotin ne një ditë të na marr