Po sec mu gjind nje sorkadhe
Ne mes ktij pylli, plot mister
Ma tbukren at’sorkadhe pashe.
Me thjeshtesin e saj,
zemren ma pushtoi,
Me syt e saj,
errsiren ma ndricoi.

Sec mu duk nje gje e dyshimt
Nket pyll magjepes,
Por ajo sme magjepsi,
Po ma mbushi jeten plot dashuri.
Ama kjo sishte e vertet, se,
Me syt e saj ajo m’hipnotizoi.

Une u futa ne syt e saje
Dhe aty pashe nje labirinth,
Nje labirinth, pa rrugdalje.

Cdo rruge qe ndiqja
Me conin ne tnjejten qeli,
Ajo ishte zemra e saja
Qe shpirtin ma beri hi.

U mundova te dilja, por dhe sdoja,
At vend un’fillova ta shijoja!
Sepse, aty gjeta pakez qetsi,
Nje qetsi plot dashuri!

Ahh kjo zemer se cmu pervelua
Per ket sorkadhe te mahnihtshme
Per ket sorkadhe lajkatare,
Per ket sorkadhe lozonjare!

Mendova ta kapja ket sorkadhe,
Por qenka e veshtir ta kapje.
Jo, sesht si sorkadhet e tjera
Eshte ndryshe dhe e vecant,
Qe sa here e shikoj
Zemren ma pushton.

Po mendoj menyra tjera
Qe ajo te vij te mua
Ta afroj te zemra ime
Ta degjoi, qe E DUA!

Do e gjej ket zgjidhje,
Qe ajo te vij ne kraht e mi,
Te mos ket ftoht nga ky pyll,
Por ta ngroh me dashuri.
Hajde te une qe tani,
Qe ta shijojme ket jete pa mbari
Moj drita e syve tmi!