Marramendem dhe mbetem e shtangur
si feksin zambakët e ujit në dritë të diellit
dhe nuk të pyes
a mundem të hyj të loz aty n’atë liqen,
mos krijoj dallgë
dhe turbulloj paqen.

Jam e shëruar.
Kanë mbetur shenjat nga plagët
që thonë
dikur kam qënë dhe unë fëmi.
Ti mbyll digat, natën
hermetikisht
dhe shpirti zbutet
e fle.

Sa të bukur i ke sytë!