Ti dhe bregu, qetë vetëm ju
tuajat përplasjet, tuajat perëndimet
tuajat gjithçka
ngjyrat, pëshpërimat...

Por jo gjithmonë ka qenë kështu

Kërpudha të betonta, intimitetin thyen
të rëndëtat e heshtura...
ç'kishin për të treguar
veç pritjes angoshëse
të dikujt të pa ekzistuar?

Por jo gjithmone ka qenë kështu
dhe jo gjithmonë do të jetë kështu

Deti, herë i heshtur dhe herë zhurmëmadh
vëzhgues i përhershëm i shndërrimeve tona