Orët janë pasqyra të vogla
Si shpresat e reja në dritën e parë
Që shënojnë mëngjeset
E çdo qenieje njerëzore

Janë si butësia e një pasdite vjeshte
Kur kemi vërejtur vallen e ngjyrave
Dhe jemi bindur se janë të mjaftueshme
Për të krijuar orën e simfonisë së jetës

Janë sfondi i heshtur që përcjellin fjalët
Si degët e shqetësuara fëshfërimën e erës

Nëpër udhëtimet e tyre
Ato dinë të bëhen tekanjoze të vonohen
Si fluturat e bardha nëpër lule

Nëpër pritje
Ato i theksojnë sekondat më shumë
Dhe trokasin sikur pika shiu në gjumë

Orët janë pasqyra të vogla
Dhe në matjet e tyre të sakta
Secila mbi supe bartë kujtimet dhe historinë
Disa nga ato ne vërtet i duam më shumë
Veçmas ato kur ecin para nesh porsi një balerinë