Pocaqisur, gërdallë e vjetëruar,
Drobitur, puh, pashpresë!
Nëpër qytetin e ngopur me të harruar,
Nunurit shpirti të vdesë!

Po iki, heshtur, si një kalë i tërbuar,
Drejt horizonteve blu!
Në më pyesni përse, ju them i hutuar,
Nuk di të flas gjuhën zulu!