Na ishte një Oollgë, një zonjë korcare,
kërkonte një dhënder, per cupën beqare,
nga mbrapa ju vu një djalë flori,
këndonte serenatë, dhe bënte poezi.

Por Ollga, zj e rende..me unden perpjete,
deshte ti bente gjerat, ashtu si deshte vetë,
"B"ja o moj motra, mendjen ja kishte marë,
i dukej djalë i mire, i dukej i mbarë.

Ahhh moj zonjë e rëndë, zonjë qytetarè,
ste pyesin femija, ta thonë ashiqare,
cifti duhet vetë, jo me mblesëri,
pacin jetën e gjatë, përherë lumturi.