Herë me fal buzeqeshje,
herë më mban mëri,
c'bëhet kështu vallë?
c'është kjo marëzi?

Brenda rri i mbyllur,
si zogu në kafaz,
këtu në karantinë,
tërë mllef e maraz.

Na shkalloi virusi,
në djall pandemia,
me vete po flasin,
gjithe njerezia.

Shumica pa punë,
vënë në siklet,
ah e mjera unë,
njeri mëndjen s'vret.

Prap do buzëqeshësh,
këtë mirë e di
gjithnjë do më duash,
sdo më mbash mëri.

Na ishte dikur,
do themi me neveri,
jeta do lulëzojë,
si lulja në saksi.