Sot po bisedoja, per ne karantine,
me nje shoqen time, me pyeti per njerezine,
per prinderit vellain, per motrat ne pergjithesi,
si po i kalojne... ditet ne veshtiresi.

Syte me lot mu mbushen, vete xhani ma di,
per prinderit e dashur, qe jane ne Itali,
per motrat e mia, atje ne Greqi,
dhe gjithe miqesine, kudo ne Shqiperi.

Hap dhe mbyll syte, koken lart menduar,
largona o zot...kete virus mallkuar,
ngjyra te kete jeta, lumturine kethe,
te jemi te qeshur, plot gaz dhe hare.

Jo, jo zduroj dot, ata sy me lot,
kur i pyes prinderit...si u gedhite sot!
Eh moj cupe e nenes...jetojme ne veshtiresi,
mallkuar qoft virusi, mallkuar ky ditezi.

Ju dua te qeshur, sikurse me pare,
tju puth perqafoj, malli me ka mare,
do festojme se bashku, ashtu si dikur,
e bukur te jete jeta, do kete tjeter nur.