Desh e hapa derën e dhomës,desha të hyj.
Por një lëmsh në fyt m’u lidh u bë nyj.
Nuk mund të hyja,mbeta i varur në derë,
Isha për të ardhur keq,shumë i pavlerë.

Por zemra e nënës i dij dhimbjet e fëmiut.
U zgjua…më pa me lot si rrëke shiu
Nënë më vjen turp por të lutem më ndihmo
Nënë,në botë njeri nuk më do

Zgjohu më tha dhe psherëtiu ngadal,
Unë do të dua gjersa frymë të marr.
Ndërsa unë i turpëruar si isha katandis,
Në prehër të nënës,si në kohë të fëmijërisë

Kaloj ajo natë…kaluan dhe shumë netë
Në botën isha i mbushur mllef
Ndaj dhe të mirat më nuk dua të i’a dëgjoj
Pranë nënës duke qarë të dal më detyroj

Andaj më fal nënë,por të lutem më ndihmo
Nënë,në botë njëri nuk më do.
Zgjohu më tha dhe psherëtiu ngadal,
Unë do të dua gjersa frymë të marr.