Elida Rusta
Me Lumenj Në Prehën
I mora tre lumenjtë e mi në prehën
Tuj ua përkdhel ujnat e gjelbra të syve u thashë:
– “Mos shkoni drejt detit!
Ai ásht nji snob i krypun s’ngopet kurrë me ujnat e ámbla!
Hyni prap’ në sytë e mi e rridhni si lotë,
ikni nëpër gjethe,
rránjë bari e lulesh!
Báhuni brymë mëngjesesh! “
Rrëshqitën prej prehni lumenjtë e mi
e morën rrugën e kundërt të shiut,
drejt qiejve!
Ndoshta me ujit’ Marsin
ku i kullot kuajt princi.
Bábá i ándërrt i tre lumenjve
të mi!
E iki me erën kah shemben stuhi
veshun në psherëtima…
Tuj ua përkdhel ujnat e gjelbra të syve u thashë:
– “Mos shkoni drejt detit!
Ai ásht nji snob i krypun s’ngopet kurrë me ujnat e ámbla!
Hyni prap’ në sytë e mi e rridhni si lotë,
ikni nëpër gjethe,
rránjë bari e lulesh!
Báhuni brymë mëngjesesh! “
Rrëshqitën prej prehni lumenjtë e mi
e morën rrugën e kundërt të shiut,
drejt qiejve!
Ndoshta me ujit’ Marsin
ku i kullot kuajt princi.
Bábá i ándërrt i tre lumenjve
të mi!
E iki me erën kah shemben stuhi
veshun në psherëtima…