Drita rrëshqet ngadalë mbi xhama,
shtëpia mban aromën e kafes.

Ëndrrat e zbehura gjatë natës
shuhen me ardhjen e mëngjesit,
duke ia lënë vendin melankolisë.

Koha ndalet për një çast...
mes një frymëmarrjeje
e një kujtimi,

e diela më pushon mbi zemër,
si një shall që përpiqet t' më ngrohë.