Sot mendja nga s'më shkon,
ndihem e gëzuar;
copëza kujtese bëhen bashk',
bëj një xhiro n'kohën e shkuar.
Jemi tek nonë Tixhja,
te oborri i shtëpis',
njëzet e një nipa e mbesa,
lagjja gumzhin me zëra t'rinjsh.
N'fund të oborrit
ndodhet lëkund'sja,
per t'u përkund përmbi të,
gati ia kris dhe "lufta".
T'qeshurat s'ndalen,
barkun mbajm' me dor',
kur mbi lëkund'se hypin nënat
e vendin askujt s'ia lëshojn'!