Do mbahem edhe pse s'te shof Pranverë
nen thundërrene dikujt e t'epëshit te zi
ditet kalojn disi ne mesin e ketyre mureve
te shkruara me xhak, ne erresirre po rri
Lulet si njof me vite, , s'mund te e shijoj aromen
rrethuar nga kjo vrim shifen vetem tela t`xhembuar
Zera te prishur nga bishat e egra qe sillen
ne ket vend te flliqur, qe don me na coptuar
Natyra ne syt e mi esht e mbushur me terrë
drites nuk ja dij qfar pamje ka ne keto vite
nen keto dyer te mbyllura shpirtin elidhur me tmerr
i mbetur me shpres qe dot shof Pranver njiher..