Gurrave të mallit i shuaj fjalës etjen
Nga freski e bjeshkëve të mendimit
Ku pushojnë dhimbjet e largësive Alpike

Nëpër zhurimën përvëluese të fjalë
Shkrumohet shkrumohet palcë e mendimit
për mallin
Me etjen e largësive

Sa i djegshëm sa i etshëm
Sa e pa shuar kjo etja e mallit për largësitë
Herë herë me se të ia shuaj etjen fjalës

I përkundi vargjet nëpër djepin e mendimit të përmalltë
E me ninullat e këngëve për Atdheun
Ua rritë shtatin në vargje
Për arenat e së ardhmes
T`i pëballë me furtunat

Dhe sa do që largësia më ndezë zhgënjimin
Me forcën e vullkanit të fjalës
I ndezë kandilat e së nesërmeve të bardha

Se kush flladitet nën aromën e vargjeve të pëmallta
Përballja me dhimbjen e largësive
Të rrënqeth pa shmangshëm