Fol plisbardhi im, mos mbyll gojë, fol me gjuhën e shekujve
Unë isha këtu e dielli këtu më gjeti i lashtë sa toka
Shekujve mbijetesës i bëra rojë të më rritej fara
Që mbi bimën time të mos më bie thatësi e moteve
Me gjakun tim ia ujita rrënjët që të më
lulëzonin pipat

Shqip u fola maleve shqip bjeshkës shqip fushave
Me këngën time mbushullova kullat jetën djepat

Mbijetesës sime u shkarkuan furtunat shekujve
Azi e Karpate ranë këtej pari e s`mi shkulën lisat
Se bima ime rrënjët i ka në zemrën e tokës
E kokën deri në kupë të qiellit

Pema ime nuk shartohet me pipat e huaj
Se rrënjët i ka në gjak e degët plot me dhimbje
Vetëm unë ia njoh rrjedhën e damarëve

Kot e kanë furtunat duan të na e shkelin lashtësinë
Të na i nëpërkëmbin motet mbijetesën
E mbi kokat tona të na mbjellin farën e huaj

Unë s`luaj nga këtu se këtu i kam varret
gjakun rrënjët
Se mua dielli këtu më gjeti e këtu do të mbetem