Në kupën e mendimit na e vranë të djeshmen
Kot i rrahim gjokset i thirrim lavdisë
Me mykun e etjes e vrasim të nesërmen
Etja e të sotmes tek mbytet marrëzisë

Kot i gdhendim kokat me daltën e fjalës
E rrahim mendimin me thupër për lodër
E sotmja e zbehtë na tërbon zemrimin
Vaj halli të nesërmes mjerë për të sotmen

Ndoshta me të djeshmen na mbyti mallkimi
Përbaltim të sotmen e zbehtë dita e jonë
Kush s`vë gishtin kokës e ti thirrë pendimit
Përherë mbetet korbë përmbi dritën tonë

Me guximin tone mbi t`djeshmen e ligë
T`përballim mendimin për ardhjet e bardha
Të shkuarës së zbehtë njëherë ti vëmë pikë
Mendim të shëndoshë na kërkonë e ardhmja