Ishim shumë të ri
dhe ne dy u dashuruam
ku pas një kohe
pa pritmas u lënduam.

Ti shkove në gurbet
e mua më la vet
shkove me një tjetër
edhe pse unë të deshta tepër.

Ti më braktise mua
edhe pse të ndalova
ma ktheve shpinën
edhe pse si e qmendur të dashurova.

Nuk e ktheve kokën pas
të më shikosh mua
shkove në gurbet të mallkuar
dhe atje je martuar.

Tani me qfarë fytyre më flet
si më shikon në sy
kur dje ishe ti ai që më braktise
e më le në vetmi.

Tani kam nevojë për dikë
kam nevojë për shoqëri
po as ata më nuk më duan
se dikur i braktisa për ty.

Ti nuk dite tmë mbash në duar
sa isha me ty,
për një jetë të pasur
më le si jetim me lotë në sy.

Sa herë që i mbylli sytë
më kujtohen takimet me ty
më kujtohen puthjet, ledhatimet
që i përjetuam ne të dy.

Po kur më kujtohet që ti smë je pranë
kur i hapi sytë zemra për ty mqanë.
Edi se kam bërë një gabim
që kurrë nuk e fali vehten
se ty të besova e të desha
më shumë se veten.

Edhe nëse dua
unë nuk mundem me ta fal
se me shkuarjen tënde
më fute në varr.