Lutet shpirti i fukarasë
lutet me shumë dëshpërim,
Zot i madh, ty të lutem:
Më jep dhe mua ushqim!

Të kesh, o Zot mëshirë!
Të kem ditë më të mira!
Të kemi ushqime edhe mbathje!
Si e gjithë njerëzia.

Pse të tjerët, o Zot!
kanë gjëra shumë,
ndërsa unë nga uria
s'mund të bëj as gjumë.

Zbute shpirtin e njerëzimit
t’i japë jetë fukarasë,
kush gëzon zemrën e tij,
t’i bësh vend në parajsë!

Vjen dhe dimri, Zoti i madh!
me borë, acar e fërfëllizë,
mua lutja më ngrin në gojë,
pse s’kam të drejtë që të rrojë.