Dhe kushtrimi veshi trollina
anembanë kërkonte trima,
brof në këmbë me xhamadan,
më i shpejti Murtezan.

Shikon qiellin plot me re,
e mbush zemrën me zemërin,
i jep pushkës një herë zjarr,
nëpër bar po shkonte zvarr.

Ballë për ballë me armikun,
tym e flakë ngriten në qiell,
jetën mbron në istikam.
vëllai trim, vëllai Xan.

Oh një plumb ra mbi lule,
Xani trimi si të qeshte,
i ther shpirtin nënëlokës,
si një sondë t’i binte tokës.

Dhe u bë dritë e Arbërisë,
që me shekuj lirinë e kërkonte,
dhe gurëve u solli gjelbërimin,
zogjve lirinë dhe fluturimin.