I vogel, prekja qiellin ne enderrime
Ndjeja token, sikur te ishte forma ime
Fluturoja, prej dhuratash cdo ditelindje
Bota ngjyronte, si kembanat e cdo krishtlindje.

I vogel, vrapoja te ikja prej merzie
Ndoshta s’dija, ndoshta s’doja ti ndjeja shije
Hena frymonte e plote, nuk sjellte hije
Me shijonte liria, sikur te isha nje I burgosur arratie.

I vogel, rendja me topin si te ishte shoqja ime
Ndonjehere derdhja lot, prej aktori komedie
Zhurma e botes nuk shqetesonte boten time
Kendoja plot pasion, “rrjedh ne kenge e ligjerime”.

I vogel, nuk kuptoja prej ndjenjash xhelozie
Buzeqeshja gjithmone, pa asnje reflektim zilie
E shijoja cdo sekond, si punetoret poshte nje hije
Ndoshta s’dija, ndoshta s’doja, te humbesha ne vargje poezie.

*-
Nje nga shprehjet e mia te preferuara e nje shkrimtareje te famshme thote: “ Ne jetojme vetem njehere, ne femijeri. Pjesa tjeter jane kujtime.