Naten vone do te dal nga vetja,
do te vij tek ti duke rendur,
ne dore do te mbaj disa letra,
do te me quash te cmendur.

Befas, por jo rastesisht, do shfletos nje,
ate te shenjuaren qe ne shtepi.
Te presesh pak do te te le,
sa te shtohen rrahjet nga syte e tu.

Poezine per ty do nis te lexoj,
sa nete i kam bere dite per te!
Mendime, ndjenja, psheretima kam dashur ti nenvijezoj,
do habitesh si kjo leter i nxe.

Ne vend te vargjeve te rimuar,
ti do te degjosh vec heshtje,
por nese je i vemendshem do kuptosh qe skam harruar
ne sy te te shoh here pas here.

Do te flas me driten e syve,
mijra poezi do krijoj e te tregoj,
e nese pa kuptuar ti, magjia shuhet,
ne djall ti! Nje analfabet me se kerkoj.