Mëmë dhe, quhet natyra,
ku më ka ndritur fytyra,
ku më puthi mëm' e atë,
ku kam shkelur shkurre shkarpë, .
ku më lagu shiu i marrë,
ku më mori vrapi pendë.
ku loza e qesha me shpresë,
ku qava e qesha me lot,
të ikurit, si mbajta dot,
me ta flas e qesh në ëndërr,
për nuse e për dhëndër,
për të urtë, e për të çmëndur,
për diellin që ndrit e shkon,
për hënën që na mundon,
Mëmë dhe quhesh Ti,
që më mbron më mban në gji,
që më heq, çdo hall' e brengë,
që më jep gjithmon'veç shpresë.
Mëmë dhen' mos ngatërroni,
me politikë e hajdutë,
me ata që s'kan fytyrë.
Mëmë dheu, nuk ka faj,
kur un' qesh, e kur un' qaj,
Mëmë dhe o Mëmë dhe,
më vjen keq, për kush s'të njeh.
Unë të dua, kështu siç je, , dhe më ke.
o më i bukuri mbi dhe!