U putha me të gjith' në rrug'
nga malli, që për ty më mbyt'
shkova ku s'duhej e aty të gjeta,
pa shiko sa e shtangur mbeta!
Si të tjerët rat, , qënke edhe Ti,
kot pra kot, të paskam pasur zili,
këtë se meritoja kurrë se si, !
Ik zhduku, nga sytë e mi,
ta dish, , se edhe nga mëndja
do të të fshii, si hiri që mbetet,
nga djeg'jet mbi gjithësi!
S'do jesh më i preferuari im,
por pluhur' që mbulon çdo kujtim!