Dergjeshin stinët rend si speca në varg
Si kripa në zjrarr u plaste zemra në bark

Njëqind vjet stinët e hanin njëra tjetrën
Njëqind vjet një dimri na e nxiu gjithë jetën

Njëmijë të zeza i bëmē
E qanim të trembëdhjetën

Sa keq e sa egër
Sunduam vetveten...

Sa thellë e sa thijas
Varrosëm të vertetën...