Nazim Hikmet Ran
Poezitë E Orës 21-22
Viti 1945, dita e katërt e Dhjetorit – në burg
Nxirr nga sëndukët kostumin e ditës kur u pamë sy më sy,
vishu, mbathu,
përngjau pemëve të verës…
Nga burgu
karanfilin që të nisa në letër vendos në flokë
ngrije, të bardhin të gjerin ballë ngatërruar me vija për tu
puthur,
në një ditë të tillë, aspak e pezmatuar, aspak dorëzuar dertit,
në një ditë të tillë e bukur si një flamur kryengritjeje
duhet të jetë gruaja e Nazim Hikmetit…
(Shënim: Letër dërguar nga burgu bashkëshortes së tij).
vishu, mbathu,
përngjau pemëve të verës…
Nga burgu
karanfilin që të nisa në letër vendos në flokë
ngrije, të bardhin të gjerin ballë ngatërruar me vija për tu
puthur,
në një ditë të tillë, aspak e pezmatuar, aspak dorëzuar dertit,
në një ditë të tillë e bukur si një flamur kryengritjeje
duhet të jetë gruaja e Nazim Hikmetit…
(Shënim: Letër dërguar nga burgu bashkëshortes së tij).
Shqipëroi: Alban Tartari
Komente 0