Sa here shkoj ne fshat,
Te paret qiparisat
me presin qe nga larg,
duke i tundur krifat…

Me presin me folera
edhe me kenge zogjsh,
per te me pershendetur,
perkulen gjer perposht.

Ketu, në mes te tyre
u rrita me shelege…
Me falen qiparisat
kur theva ndonje dege.

Me falen fshataret
kur vrava ndonje zog,
sepse me kishin mik,
sepse me kishin shok.

Me presin mijera çerdhe
te fshehura diku…
Po çerdhja me kujtime
ku eshte valle, ku?

Ketu mes qiparisash
ajo çdo vit me pret…
Si çerdhja me kujtime
asnje fole nuk ngjet!