Enigma ime gozhduar qarkut të kujtesës,
në kalendarin me ditë të kuqe, 361,
rrugëve, këmbojnë gjahtarë me lishenc,
përbindësha, me vulë, çekiç e shpirt të zi!

lakmitarë fronesh, ziliqarë gradash,
tregëtarë detesh e pronarë kafenesh,
lumenjve të përvuajtur, po i qajnë hallet,
tokat në bregdet edhe mund ti blesh!

Ekraneve pulsojnë "të lehura qensh"
Një këngë labe na "prishi kohën"
Rusët godasin, si të lojtur mendësh,
"kafkat e tokës" të kapin dorën!

Shatërvanët presin vizitorë pa uniformë,
smogu rëndon kraharorit djersitur,
shpina të kërrusura nga "moti keq"
gjunjë që dridhen, njerëz të rraskapitur!

Trandafila çelin në barçen e vogël,
platacionet... zhuritur nga babëzia,
thatësirë fjalësh, lëkundeje yjesh
edhe buzëmbrëmjeve, qyteteve të mia!

Një tavolinë me katër karrige,
rrotullojnë rreth smogut paditurinë,
vallëzojnë mjergullnajash uqërit,
kafshatën e parë të kapërdijnë.

Karta elektronike, pulsojnë blerjen e fundit,
për puro Kubane, trefletësh e kokainë
të qeshurat memece marrrin rrugën,
se falen në zotë, dhe betohen për perëndinë!

Xhelozojnë kalat e qajnë bedenat,
topa që flenë, sahate të ndaluar,
Indentiteti kapërcyer kufijsh,
mjergunajë mendimesh, kohë e trazuar.

Deri në tehun e shpatës shkon dilema
të çmendur, si "hakmarrje për drejtësi"
për gardhin, parkimin, vrasim ngahera,
përbaltim identitetin dhe Burrërinë!

Përlotje, për takimin e fundit,
ndarje konceptesh në tavolinë,
kapërdisur enigmash të fortësh,
Për të dashurën... mos ma luaj synë!

Sytë fiksojnë në blic, puthjen e fundit,
Imazh përçmues në qerpikun e përlotur,
skena pa spektatorë lundrojnë fjalësh,
rrokullisje zemrash në ajër të ndotur.

Kuturu zërash të gjinkallosura,
shajnë e lovdojnë " lartmadhninë"
aty ku Gradaçelat puthin qiellin
kuvendojnë edhe për të ardhmen, dhe demokracinë!

Erëra të nxehta, stuhi e breshër,
moti në luftë, në luftë dhe ne,
shtrëngoni duart, dashuroni jetën,
mbase, një mijë fjalë do thonë dhe për ne!