Afër hekurave në ballkon,
Ngjitur një baneseje, larg, larg teje,
Mendjen fare aty ku jam,
Por, në një çati ku është strukur një bukuroshe e fjetur ndaj meje!

Seç diçka po më prek mendjen,
E më thotë ajo po të pret,
Të të dërgoj unë, më lëshon fryma këto fjalë,
Dhe, dua të shpresoj!