Të dy bashkë atë herë te fundit.
Atje buzë detit ecnim mbi rërë.
Duke të pasur sërisht Ty pranë.
Kisha ne dorë nje bote të tërë

Kisha shume kohe pa t'i pare syte.
Pa ndjere aromen qe me cmënd.
Me puthjet zjarr percolla mallin.
Nga shpirti im, ne shpirtin tënd.

Mbeshtetur koken ne gjoksin tim.
Era floket sec t'i ngatrronte.
Me tej e fshehur tek nje shkemb!
"Ndarja" rrinte, na pergjonte.

As Ti, as une... askush s'e dinte.
Misterin rreth nesh, ate dite vjeshte.
Shpirtrat kerkonin perjetesi!
Ndarja tej...rrinte dhe qeshte!

Përhumbur në puthje, e perqafime.
Ngadal dhe dielli perendonte.
Bashke me muzgun qe po binte.
Dhe ndarja nis, t'na "ledhatonte"

Nuk di se c'ndodhi valle me ne!
Sa shpejt u kthyem si dy te huaj.
Kapricot nise...nje...dy...tre!
Ate moment, s'di si ta quaj.

Do mbetet gjate ne memorien time.
Ajo "Aurore" ish aq e trisht.
E kishe nisur qekur fundin.
E realizove perfundimisht.