Dhe vjen një kohë, ndihesh braktisur.
Gjithë qenia jote ndihet bosh.
Nuk le më vend pa u degdisur.
As fryma jote nuk të josh.

Dhe vjen një kohë, ndihesh e tretur.
Asgjë më s'ke në unin tënd.
Sikur të endesh në gjithë botën.
Qetësi s'do gjesh ne asnjë vënd.

Kjo kohë tek unë s'ka hic pendesë.
Kam kohë jetoj, në një kohë tjetër. 
Nga kohë e turbullt, e mjerë, pa shpresë.
S'mbaj mend asgjë...gjithcka e vjetër. 

Koha e sotme, është cmimi jot.
Në cdo sekond, cdo gjë të shteron.
Cdo mëngjes, përqafon thënien.
"Koka bën, koka pëson"