Tutje kësaj fushe të gjerë
këtyre kodrinave të ulta e cullake
tutje kësaj rrëmuje shtëpish e pallatesh
që fshehin dhembjet tona
qeniet prej mishi e ashti
kisha Vend Lindjen time
një kullë gurësh lidhur prej balte
me fije kashte
e dru të gdhendur mali

Mbrapa shtëpisë ish kopshti
ku pranverës së vonë
mbillej shalqiri
e piqeshin ato pemë rreth tij

E para ajo qershi
pastaj dardha bishtgjatë
që rridhte sigjim
brenda buzëve tona prej qumshti
e kajsi, kajsi
dhe ai dud i zi

Vetëm një Lulkokrreje ish aty
në fund të kopshtit
ku strukeshin mbrëmjeve
e gumëzhinin mëngjeseve
trumcakë e zogj mali

Edhe kur binte shi
atë Lulekokrreje e kishin shtëpi

Sytë e mi atje
shihnin sall Lule pemësh
lule të egra mali
dhe atë Lulkokrreje
që nëna ime e kish sjellur
nga e saja shtëpi

Lulet tjera i sollëm vonë
prej rrafshit
si nuset
atje në atë breg mali
i mbollëm

Eh sa thellë i mbollëm
për t’mos i shkulur
as era
as shiu që derdhej me furi

I mbollëm edhe brenda qenieve tona
në sytë tanë
dhe në këta sy të mi

Kur vapa shtrihej gjerë e gjatë
dhe gjelbrimin hante përdit ngapak
ne zdirgjeshim deri në fund kodre
te ai krue plepi
dhe bartnim
bartnim ujë

Eh, sa ujë kemi bartur e derdhur
për njomësinë e këtyre luleve
sa barëkeq kemi hequr
rreth rrënjëve të tyre
sa thonjë kemi lënë
peh’rrive jeshile
e sa e sa ëndrra
nëpër ato kokërrbardha
tek i shihnim nën shami nusesh të reja
e gërsheta vashash faqendezura

Këto pamje të hershme
më shfaqën ë çdo pranverë e vjeshtë
këtu në VendLindjen e fëmijëve të mi
ku Lulja e Nanës as mbillet e rritet
pa dashurinë time