Nga një ëndërr e harruar na prishet gjumi
mesnatave kur ndërrojnë emrat e ditëve
për t’i thënë mirëmëngjes ditës që posa hyri

Me një raki të sertë shpie i kthjellim sytë
me portretin ëndërr ditëenatë

S’lihet ardhja pafundësisht në pritje
duke u sorollatur pjesëve të paecura të sekondës

Pa zhurmë dalim qetësinë thyejmë
me maja gishtërinjsh
hapat e fjetur shpërgjumin

Një derë të hapur diku gjejmë
ndonjë dritare mëtutje

Me një fjalë goje
pa e trandur shumë
pritjen me çarçaf të bardhë e mbulojnë

Fli ti tash
fli
i themi

Agu i ardhjes për zemrat që presin
për shpirtërat që duhen edhe pa e thënë
jemi